KARANLIKTA YAĞMUR
Karanlık çöküyordu,
gecenin sessizliğine. ay`sız yıldız`sız zifiri karanlık kaplıyordu geceyi. bomboş sokaklarda,caddelerde uzanıp giden karanlık, tetikte bekler gibi korkutuyor insanı. karanlıkla dans eder gibi, yağıyordu yağmur karanlık caddeyi aydınlatan lambayı yağmur taneleriyle kamçılıyordu sanki lambadan çıkan buhar insan siluetini çiziyordu karanlıkta gelen uğultu gecenin sessizliğini ürpertiyordu yanan lambanın altında bankta oturan yağan yağmurda bekleyen iki canan yağmurla beraber sevişiyorlardı karanlığın içinde... REŞAT ZEYBEK |