Buruşturulup atılmış karalamalarda dolu kâğıtlar
dili sökülmüş kelimelerin feryadında anlatılmış sonra üzeri çizilmiş
Pişman mıyım yazdıklarımdan
Yoksa söylemekten dilim mi utanmış






Bir yanımda yanık özlemlerim kınalı avuçlarda alev alev
Baktıkça ayak izlerine bütün şiirlerin ne kadar ben
Ne çok bilirim hüzünleri sevmeyi
Karakalem yazdığım çizgilerde isyana tutuluyor ellerim
Bir çizik daha






Hiç yalnız bırakmıyor beni hasretler
Düşmüyor yakamdan cümleler
Birini sarmalayıp sardıkça bir başkası doğuyor
Ne çok karalamalar birikmiş bilgi çöplüğümde
Ya zihnimde her gün yüzmeyi öğrenen sevmeler
Büyüdükçe ele avuca sığmayan ergen çocuklarım






Bir güne daha çizgi çekiyorum akrebe küskün
Bütün suç şarkıların
Onlar böyle içli çalmasaydı ben böyle silmezdim
Saçlarından fal tutmazdım bütün çiçeklerin
Fincanda aramazdım bir çift göz
Ki ben hiç inanmazdım fallara