TAŞI TOPRAĞI VEREM BU KENTİN
Siren sesi yankılanıyor, bütün odalardan
Ah annem, Nasıl da sırıtıyor yakanda yaşamın kahpe rozeti. Gönlün bir bilinmeyende Şair ruhlu küçük oğlun nöbetinde yanında bu gece Korkma adımlarımı saglam basıyorum. Korkutmak değil amacım diriltmek uykuyu, Ama fitil gibi uykusuzum yinede Bir sana açım birde inci gözlüme bu gece. Benimle pazarlıklarını yapıyor, sana bakan doktorlar Üstlerine giydikleri beyazın. Yanlızlığım kırılgan baş kaldırışlarında, Benim acımdan habersiz bu koskoca evren. Çürümüşlüğün zalimliğin yüzüne tükürdüm. Oysa ne yiğit oldugumu bilirsin. Nasıl insanca bir yürek taşıdığımı da. Ah annem, Beyaz camda beyaz sevdama dalmışım. Aklıma kar kadar beyaz inci gözlüm geliyor. Kaldırımlarına vuruyorum taşı toprağı verem bu kentin. Oysa sen beni nasıl da bereketinle büyüttün. Şimdi, Milyonluk bu kente nasıl rest çektiğimi sende görmelisin. 19. 01.2010 SOKAK ŞAİRİ |