YOKTUR KARA KUTUSU
Ne nesiller geldi geçti tükendi.
Ne hayatlar heba oldu silindi. Sıra sıra gidenlerin ardından, Bulutları deldi feryadı figan. Zihne, kalbe dolanırsa sanrılar, Sıkar tatlı canı karabasanlar. Dehşetiyle kâbuslar ruhu boğar, Ölmeden çok önce ölür insanlar. Seneler, milyarlarca sürse devinse, Can pazarı türleriyle yenilense, Değişmez bu evrenin alın yazısı. An çatar, açılır kaderin kapısı. Sorup da öğrenemeyiz. Gidip de dönemeyiz. Felaketin bilinmez korkusu. Yoktur ardında kara kutusu. Yana yakıla kurar, kara kara düşünürüm. Hayat uçurumundan kanatlanır süzülürüm. Saf bedenlerde safça kalmış ruhlara Son acı değil, davet varsa huzura. Ayşe Yarman Öztekin "Sevgi Bilmecesi" 2009 |