BABACIĞIMHergün; astık özlemin ıslaklığı sinmiş örtündüğümüz giyitleri yenisini koyunca yerine; dalıp uykuya dalgınlığımızla telafi ettiğimiz bugünü . Koştukça peşinden hızla görmek istemedik sona yaklaştırdığında bizi. an’da peşin koyamazdık vadeli alışverişti bu peşinden koşturdu hasbel kaderdi ay ortasında buluşmuşuk yeni canla. Ben; benlikten senin emanetinle ağır aksak emekliyorum henüz Haksız mıyız baba? Bu sevinci sen bırakmadın mı bize torunun dupDURU sevginle. Şimdi ağlasak ırmak olur bir ucu sende diğer ucu uçsuz bucaksız kim/sessizlikte dicle bile duymaz beni böyleymiş yaşamak Sen üzülme baba biraz bende biraz da torununda yaşıyorsun taptaze.. yusuf engin tekin |