SENSİZLİK ZİNDANI
hayatta herseyin bir karsılığı varmış
sevmenin sevilmenin ve yaşamanın sevmek in karsılığı ayrılık sevilmeninki özlem ve yaşamanınki ölüm... sevilmeden sevdim yaşamadan öldüm ben... en ağır işkenceleri ettiler bana yaşarken bile önce sensizliğe hapsettiler ve dudaklarınla mühürlediler kapımı ne sana kavuşabildim nede dudaklarını tadabildim bilmem hangi zindanın en derin en karanlık ve en soğuk yerine attılar sessiz çığlıklarım inlerken zindan duvarlarında ben kavuşacağımız günü bekliyorum belki imkansız ama yırtık cebimden düşmediyse ümitlerim var bir tek onu tasıyorum SERSERİ ŞAİR Murat Gülyaz |
Şiirinizi beğeniyle okudum,lakin okumak güç oldu fotografın renkleri ile yazı rengi birbirine girmiş.Düzeltmelisiniz okunma açısından