Yokluğun
Sensiz geçirdiğim kaç sonbahar oldu…
Yeter ağlatma artık bu kanayan yüreği… Sessiz gidişin gibi sessiz bir dönüşle gel hayatıma.. Seni çok özledim sevgili... Bu yıllardır bana yaptığın bir şaka değil mi.. Ben gözlerimi kapatıp açacağım ve sen geleceksin.. Yok hayır yok sen gelmiyorsun Yine yine sensiz hayaller kuruyorum… Kimsesiz kalmış sokaklarda… Seni sensiz yaşan hayaller kurmaktan yorulup Uyuyorum bir ağaç altında.. Ve yine rüyama hayalin geliyor... Sarılıp öpüyor beni… Sanki beni çok özlemişçesine.. Sonra yine sessizce gidiyor... Arkasından sessiz çığlıklar atıyorum Gel ne olur gel diye.. Ama o gidiyor.. Arkasına bakmadan... Sonra bir korkuyla uyanıyorum.. Gözlerim yaşlı... Koşarak çıkıyorum kimsesiz kalmış sokaklardan.. Herkese seni soruyorum.. Nerede nerede o diye… Herkes boynunu büküyor.. Kimse bir kelime söyleyemiyor.. Dizlerimin üstüne çöküyorum... Allahım yardım et.. Sevgilim sevdiceğim nerde.. Sonra kalabalık toplanıyor etrafıma Oradan biri yanıma geliyor.. Kollarımdan tutup sarsıyor beni.. O yok o öldü.. Sensizliğe yokluğuna dayanamadı.. Öldü diyor… Olamaz hayır olmamalı o gitmemeli.. Sonra kendi karanlığımda boğuluyorum.. Allahım onu benden aldın.. Neden neden Allahım neden... Bilmez miydin onsuz nefes alamadığımı.. Bilmez miydin onsuz yaşayamadığımı.. Beni neden burada bırakıyorsun… Allahım benide al yanına… Yalvarırım.. yalvarırım Allahım… |
hem şiirin hem yorumun yüreğinden öpüyorum başarın daim olsun/sevgimdesin bilesin:)