BAMBAŞKASaat gece yarısına yakın Kulağım kapıda biraz tedirgin Defterime bir şeyler karalarken Günden bana kalanı çalıyorum Kaçırıyorum zamanı kendime Ne kadar yazarsam o kadar çok Birazdan çıkar gelir biliyorum Uykulu gözlerini ovalayarak Çıplak minik ayaklarının Şap şap sesini duyarım İçimi burkar önce ......Ya üşürse Sonra koşmakla patilemek arası Kucağıma atlar O hafif terli mahmur kokuda boğulunca Hayat yeniden başlar Aradaki zaman ne kadarsa o kadar Arta kalan her neyse yeter Minik ellerinde tutarken yüreğini İnsan başka yerde mutluluğu nasıl arar 16.06.2002 Ilgaz’ ımın 2. doğum günü gecesi |