Avuntu
Ölümün kıyısında yaşamlar bizimkisi
Ne aldığın nefesin tadı var Ne içtiğin suyun Ne ölüsün büsbütün Ne de diri Manasızlıkların en büyüğü varlığın Ruhun ızdırapların en müthişiyle yanmakta En yakın en vazgeçilmez dostundur yalnızlık Gecelerse en büyük sırdaşın Her gün aynı korla tutuşur benliğin Alev alev yanar ruhunun her yanı Ruhun umutsuzluk çölünde cefa çekmede Ruhun mutlu günleri tahayyül etmede Hiç gelmeyeceğini bilse de Avutur kendini bu yürek Güzel günler yakındır diye |