PİŞMANLIĞIN
Eski zamandan kalan çocuksu gülüşlerin
İnleyen ahşap evin balkonunda öylece Mechul bir rüzgar eser duman olur düşlerin Gözüne tozu kaçar ve ağlarsın böylece Ben elime yaktığın koru hala saklarken Yalnızlıktan üşürsün sen ılık ellerinle Kaygısız bıraktığın dertler gönlüme barken Yalancı rahatlığın yükü altında inle Kapattım tüm yolları senden bana çıkacak Yıllanmış gözyaşımı damla damla kurutup Samimi bir aynadan ne olur yüzüne bak İhanetini çöz de tel tel saçından tutup Sen otur o çürümüş mazinin gölgesinde Başına bir hatıram düşer belki anlarsın Duyarım; pişmanlığın saklı titrek sesinde Ve nihayet içime yuttuğum yaş kadarsın MEHMET DURAK 13.01.2010 -- 12:30 -- ADANA |
Şimdiden çok güzel bir altyapı oluşmuş.
Gelecekte adınız çok geçecek görünüyor.
Çalışmaya devam edilirse elbette...
Ben ölene kadar talebeyim diyorum, çalışmaya devam ediyorum.
Daim başarılar dilerim,tekrar tebriklerimle...