...KIRKLANMIŞ ARZULAR...
Şu şehrin ışıkları damlayınca
Denizin lacivertine Kıyılara dünün gölgeleri kurulur yaa Şaşırtır nemli gözleri Görünmez bedenler Kuytularda yorgunluklarına sarındığında Tüm sesler arştan iner aşağı Dökülür pul olup ışıltısıyla Beklentilerle begonyalar dikilen yollara Koyusundan siyahlar damlar Kırklanmış arzular sarar Siyah yanığa tutulu Özlem kokulu yürekleri Sevinç kaçar köşe bucak da Hüzün alabildiğince ulu orta Pencerelere dayalı yüz izleri tanıdık aslında Durmaksızın el sallayışlarında Hızlı mı koşmalı gidişler ardından Sanki yakalayabilecekmiş gibi Yoksa sabırı gardiyan yapıp Odanın ortasına bağdaş mı kurmalı Ne çok dün salınır da akasya beyazında Bugünden eser olmadı hiç Eğilmiş başların boynu kırık Alamaz eski yerini Elden ne gelir ki sadece söz keskin kılıç Hadi yine dil"e kuvvet Kaleme bol mürekkep Ve ağaçların ölümsüzlüğünü dilemek gerek... ASLI DEMİREL... |
Hüzün alabildiğince ulu orta
yüreğinize sağlık,derin anlamlarla dolu dizeler.
kutluyorum sevgiyle...