MÜBALA
Hiçte mübala değil,
Şu kocaman gökyüzü Gözlerinden çalmış maviyi... Güneş sarısını ve ışığını Belemiş saçlarına Ondan doğmuş besbelli... Mehtaplı gecelerde Sen ışıtırsın evreni. Okyanustaki medcezirler ve Yanıp sönmesi bir çıra gibi Yürek pırıltısından... Her bahar ağlayan Yediveren gülleri Dudak kızıllığından... Çiçeğin taç yaprağında Bal toplayan kelebeğin Kanat çırpışlarında, Uçuşan rengarenk desen Senin ellerinden ... Hüzün yüklü bir bulut Dokunsa yüreğine , Bir yaz yağmuru başlar ki gözlerinde.. Çılgın sağanaklarla, Düşer avcuma O inci taneleri... Toplasam birer birer Zengin olmuştum şimdi ... Gülüşünde oluşan gökkuşağıyla Tutunup sevdanın yedi rengine, Uçarım kuşlar gibi Bulutlardan mutluluklara ... Demeyin sakın bana Mübala bu aşk mübala ... MELAHAT ÇETİNKAYA |