yoklarımı taşıdım yıllarıma
varımı yoğumu önüne döktükten sonra
bir köşesinde gülümdüm bahçemin
eller duvar çevirmiş görmedim geçtim
gençlik be belalım
hala her sabah gözüm yolun köşesinde
şimdi çıkar gelir doğan günün ardından
sokak başında ağarıp solmuş yıllarım
sen çoktan göçüp gitmişsin buralardan
duymadım be belalım
akşamın alacası çökünce pencerede
piyanonun başında neler çaldım sana
bekledim sende ses verirsin diye
elin koynunda başkasına yar olmuşsun
hayat be belalım
saat neymiş takvim neymiş
çok geç ögretti hayat, hayat kısaymış
sabahı akşamı hesap etmedik düne kadar
bugün yarın diye sensiz bir ömür geçmiş
kader be belalım
laf lafı açtı geçenlerde dost meclisinde
söz döndü dolaştı sana geldi çattı bir ara
ne sayfaydı be diye iç geçirdim derinden
andık seni hayatımım en güzel günlerinden
hasret bu be belalım
sen olsaydın hasret dolu yıllarıma can
yazılırmıydı bunlar içinde sevda buram buram
şimdi güneşin batışını seyrederdik el ele
soframızda çocuklar ve boy boy torunlar
hayal oldu be belalım