Erguvan Rengine Bürünür
Hüzün doludur tren garları,
Bir veda mendilinde, Titreyerek sallanır eller. Çok iyi bilirim o uzak yolları, Geriye dönmez gayri gidenler... Acı siren düdüklerinde, Gam ile çöreklenir gönlün, Gözlerine yaşlar dolsa bile, Buruk bakışlarında, Çehreni acı bir gülüş sarar, Kara kışta kalır zahir ömrün. Ardından gün batar; Erguvan rengine bürünür akşamlar. Açık pencerenden yıldızlar gülümser, Rüzgar kulağına şarkılar fısıldar, Durmadan depreşir için, Elemlidir duygular, Hasret yumağına sarılıp darmadağın olursun. Sitem dedir dertlerin, Çileli geçer hep günlerin, Bu vedalarda bir yanın yıkık, Diğer yanın dökük kalır mahvolursun. Yaşar Cerit |