Bir yer var,
hem uzak hem yakın,
dağları var ormanları var yeşil,
ovası yeşil, muzu dal, dal sarkan çileği baldan tatlı,
denizi desen, hem mavi hem de berrak,
Bu yer öyle bir yer ki,
gri, yakamozlarla ve cins, cins balıkların maviyle oynaştığı,
yıldızların aksinin yansıdığı, mehtapla sevişen,
cennet gibi, bir köşe.
O yer ki, güzel,
O yer k,memleketimden bir köşe.

o yer ki,
en eski kavimlerin, nice beyliklerin beylerin yaşadığı,
özlenen, ve de kendini özlettiren,
bir yer.
Dağlarında yaylalarında, çam sedir ardıçların koktuğu,
kırlarında, kekiklerin adaçayının türlü, türlüsünün bulunduğu,
portakalın limonların çileğin en güzellerinin yetiştiği,
yaylarında kardelenlerin açtığı,
bir yer.

Koyaklarını sığırkuyruklarının boy,boy koyakları süslediği,
Yörüklerin dolaştığı, kavalların yanık, yanık yaylalarda öttüğü,
ve dağların,
sarı yaylam türküsüyle yankılandığı,
koyunların, kıl keçilerin otladığı
ve de develerin hala,
evlerin önünde bağlı olduğu
bir yer.
Ve hala,
kara kıl şalvarlı Yörük beylerinin,
ağaların at üstünde kırbaç salladığı,
köylüsü desen köylüm, şehirlisi desen şehirlim,
bir güzel yer ki, o yer
adı güzel, Anamur’dur.

Ey Anamur,
ne kadar da güzeldir, senin o yaylaların,
kıvrılır durur, yaylalarına giden dağlarına giden o yolların,
yorulur da, baharda göç eden deve kervanların,
ve de o yaya yolcuların,
gölge yaparken, dinlendirirdi yol boylarında onları,
o asırlık sedir ardıç, ve de çam ağaçların.

Ne yazsam sana dair az kalır,
ey güzel adı güzel, kendi güzel muz kokan Anamur,
sayfalar yeter mi sanırsın senin güzelliğini anlatsam,
sığar mı güzelliğin sayfalara, sığar mı gelmiş geçmiş tarihin yazılsa,
sen sığmayacak kadar güzelsin,
ve de sığmayacak kadar da tarih dolusun,
yazsam seni beyaz, beyaz sayfalara, şiir, şiir her bir şeyini,
yetmez ki buna zaman,
ey, güzel Anamur,
sen ne güzelsin.

A Yuksel Şanlıer