Kumdan ev.
sabahtan öğleye
küçük elleriyle yaptığı bilemezsin ne kadar önemlidir her saati ömrün. kumdan kentin ilk dalgada yıkılışı ilk hayal kırıklığı ilk şaşkınlığı. cahil cahil büyük gölgeler dikilir yıkıntının başına "olsun ..yeniden yaparsın sen de ne var bu kadar ağlayacak?" dolu dolu gözlerine bakıp acısını küçümseyerek. yaşamın hiç bir anı geri gelmez ki. yapılan hiç bir şey o değil yapılan an başkadır, yapan el kırk düşlerin elleridir artık ilk kumdan kalesidir onun. güneşin yıkadığı ışıklar içinde. yaşla mı büyür çocuklar yoksa düşlerle mi kumdan evleri kaleleri yapmayı bıraktığında mı mavinin kıyısında kenarında. Türkan |