Kerameti kendince menkûl - BİR YAŞAM ÖYKÜSÜBir bilinmezdendi gelişi, gidişi gibi Varsıllığına varsıl, yoksulluğuna yoksuldu görece Özel yalnızlığını yanında getirmişti İlginç olan, ilginç olmadığını sanmasıydı Tutar, yaz’dan bir gün çalardı düşlerinde Kış ortasında satmaya çalışırdı sonra kendine Sabahın beşinde sırasını değiştirirdi mevsimlerin Oysa, kendi mevsimsizliğine şaşardı en çok Bir cebinde hüzün, bir cebinde sevinç taşırdı Karanfil bakışlı sevdalar çizerdi gökyüzüne Kuş dilinde şarkılar mırıldanırdı içinden, nedensiz Gözyaşlarını biriktirirdi gülüşlerinin tekdüzeliğinde Ya üç bin yaşında, ya üç anlıktı ömür sürgünü Oluşmak, yaşanmak, kendi mitozunda değişmek Ağlaşmak, gülüşmek, trapezde sevişmek gibi Galaktik düş yolculuklarıydı en sevdiği oyun Rengarenk rüzgarlarla boyardı içbükey maskını Güneşin saçlarını okşar, ay ışığında yıkardı ellerini Bir bilinmezden gelmişti, bir bilinmezde şimdi Sevmesine sevmiş, sevilmesine sevilmişti görece Giderken özel yalnızlığını yanında götürmüştü 8 Ocak 1997 |
Bazen isyan
Bazen ram oluş muhtemelen
Gözyaşları da ihtimal dahilinde.
..Esen kal, şiirlerle...