Siz hiç kendinizi aslında yok gibi hissettiniz mi??
kimse için var olmadığınızı,
sebep belki de buydu..
yorgunluk ise bahanesi



İçimdeki ağlayan kadın öfke dolu şimdi
kimselere söylemediği bi intikamın arayışında.
güvenmeyi, gülmeyi ağlamayı kaybettiği ogün,
aslında sakladığı günler gizli hayatında.

siz hiç yokluğu tekrar tekrar yaşamak isteniz mi ben kadar
sadece düşüncede değil mutlak doğrularla ispatlı,
kaybolmanın anlamını kanıksadığınız anlara sahip oldunuz mu,
zihin dehlizlerinizde uyuşukluğa vuruldunuz mu ya da?

hapsedildiğinizde düşüncelerinize,
normal olmayı özlediniz mi
ya da herkes kadar kendine vurgun olmayı?

hep yalan(dı) hayatım
o kendim yaparımlarınız da,
’sen ya da siz olunuz yanımda lütfen!’ dediniz mi dillendiremediğiniz
gözlerinizdeki siyahlığın ardına gizlediğiniz o ufaklıkla.

ne olursa olsun yaşasın isterdim içimdeki sevgi..

ben aslında o gün kimi öldürdüğümü artık çok daha ii biliyorum:
içimdeki tek yalansız, seven yanlarımın, katili oldum;
o tek bi bakışa, gülüşe tav olan kadını öldürdüm.
ben şimdi korkulacak birilerindenim sanki,
öznesiz cümleler sahibi..