BEYAZ ATLI DÜŞLER...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın "Şimdi çocukların düşlerini boyuyorum barışa,sevgiye,umuda..."
ben
bütün dönüşlerini sevdim trenlerin bütün gidişlerini nedense iki misli. oysa topu topu iki kez trene bindim. Yıl 1979 Ankara / buz tutmuştu sanki zaman sanki insanlar. dönüşte kar yağıyordu Haydarpaşa’da Maraş ağlıyordu utanç vuruyordu kapıları çok gençtim. düşlerim , doğum sancısındaydı umutluydum .. usanmadan ardından koştuğum düşlerim çılgın bir rüzgarın tozu / söz, söz... gözlerime.,kirpiklerime doluşan. ovaladım. ellerime şiir düştü. yazdım. kanatlandı beyaz atlar. yitip gittiler sonsuzluğuna zamanın sırf çocukların masalları yarım kalmasın diye... bütün türküleri dudağıma yeniden çaldım. kanamadı bu sefer kesik yerinden dilim insan ne garip , bir dua,bir adak daha yeni bitmişken unutmaya dair. kabul görmüş olmalı tanrı katında. kış ortasında bahara şaşkın. OCAK 2010. |