Dıgıdık Hayatımı Beşikli Toprak YediÇocukluğum oynardı tahta hayat üstünde Dıgıdık dıgıdık deh, hadi götür diyerek Şenlik içinde güneş, bakıp da göz kırpardı Yanağıma ışıktan gülücükler sererdi Babam cennette , annem gözlerimde uyurdu Gökkuşağı yağmurla, delice dans ederken Her yer sallandı birden, dev düşlerim devrildi Çocukluğum çalınıp, yüreğimden itildi Çok sevdiğim atımı, beşikli toprak yedi Güneşe bakamadım, renklerim yoktu artık Adı hep dudağımda, dıgıdık hayatımın Büyüdükçe kendime , çocukluğum bitmedi Ne zaman bir at görsem , ruhum giderdi benden Aradan yıllar geçti ve ben bir gün evlendim Karım çeyizi ile, bez bebek getirince Gözlerimde ansızın deh deh atım dirildi Yağmur taneleri hep ruhuma ter’le düştü Yıllar sonra çocuğum dünyaya geldiğinde Hatırladım o tahta atın söylediğini Güya babama beni götürecekti deh deh... Nurcan Talay 12.05.2005 |
Çocukluğum çalınıp, yüreğimden itildi
içimizdeki çocuklar büyüse de bu şiiri de bir de onlar okusa..!
sevgilerimle