AĞLADIM ÇOCUK GİBİ...
Ağladım
Çocuk gibi Dövdüm dizlerimi Canım yanana kadar Yine de Bir ben duydum Feryadımı Oysa Kimler kırmadı ki Kolumu Kanadımı Eyfel Kulesi’ne astım İmkânsız hâyâllerimi Ankara metrosunda Yürüyen merdivendir Düşüncelerim Nerede O yaşayamadığım Çocukluğum Nerede Beş yaşı oyuncaklarım Sahte Sevgisiz Ve Umarsız dünyanın Çirkinliğinedir Sitemlerim Gözyaşı vâdisinden Hüzün pınarı yaptım Kirpiklerim Gözlerime değil Kalbime batıyor Güneş Bir doğuyor Bir batıyor Körpe yüreğimde Zavallı duygular Cirit atıyor Ağladım Çocuk gibi Dövdüm dizlerimi Canım yanana kadar... OKTAY ZERRİN 11-10-2006-Saat:10.15 |