Ben ağlarken.....
Ben aglarken
Gözlerimde yaşlarla İçimdeki hıçkırıgı bastırmaya çalışan Yüreğimin sessiz eli Hala nasılda taze Sanki dün gibi anılar Ben aglarken sen mutlu’musun Hatırlarmısın Bir sabah aniden gelişimi Karşına apansız çıkışımı Tıpkı bir tiyatro sahnesindeki İki oyuncu gibiydik Sen esas oglan ben esas kız Aynı sahnede olmak Nasıl bir heyecandı bilemezsin Her yanımı sarmıştı sıcaklığın Ellerim titriyor Kalbim çırpınıyordu İçimde anlatılmaz bir heyecan Sen romeo ben juliet Ben o sahnenin Tek gerçek oyuncusu Sense gerçekte figuran Her an her role uyan Bir figuran Yeterki rol verilsindi Ama bilmedigin bir şey vardı Juliet en zor rolu oynar Ve oyunun sonunda...... Belki bu juliet ölmedi ama Sen onu daha beter öldürdün O sahnede oynamaya davet ederek Şimdi gözlerimde yaş Ben aglarken Sen hangi sahnede kimlerle oynuyorsun..... Hülya Kanber |
Ben aglarken
Sen hangi sahnede kimlerle oynuyorsun..... canım benim ne güzel bir şiir bu böyle çok beğendim benim de şimdi hangi filmde kapalı gişesin sevgilim diye bir şiirim vardı o aklıma geldi,bizler sevince hep aynı filmde aynı karakterde kalıyoruz ama ne yazıkk ki gidenler değişik değişik rollerde boy gösteriyorlar ne yazık kii..yüreğine sağlık bitanem..sevgimdesin