EFKÂRIM
Dürülmez kalbimde yalnızlık derdi
Ağlamak nafile bitmez efkarım Kan dolu gözlerim uykuyu yerdi Sabahlar olur da yatmaz efkârım Bağrımı yokluğun ayazı vurdu Gitmiyor evimden karargah kurdu Yüzüme kapılar kapandı durdu Bir kez mutluluğu tatmaz efkârım Dinmiyor içimde bu büyük sancı Dost diye gördüğüm sanki yabancı En büyük limanım ’Allah’ inancı İmanı paraya satmaz efkârım Neden hor görürler kime dilendim Hayat bir yarışsa nasıl elendim Kahrımı susturup sabra bilendim Haramı rızkına katmaz efkârım Kariyer sahibi karı yer olmuş Edepler yırtılıp ar’ı yer olmuş Fukara sofrada dar/ı yer olmuş Bin güneş batsa da batmaz efkârım Umutla beslenir düşkünün düşü Edasız sallanır aç yürüyüşü Soğanla ekmeğe talimdir aşı Yine de kadere çatmaz efkârım Seneler devirdim geldi kemâlim Gönülden bir kezcik gülmez cemâlim Dünyanın derdine sabit hamalım Sırtından küfeyi atmaz efkârım Doğmadan biçilmiş bu kara kefen Almaz mı ey zalim almaz mı kafan Sanırsın dünyada bitmez bu sefan Düşersen elinden tutmaz efkârım |
Bence bu güzel ifade bile yeterli çok şey düşünüp gözümüzün önünü görmek için
Yüreğine sağlık
Tebrikler
Dilerim yaşadığın doğduğun şehir ve adım atığın heryer neşe ve huzur dolar
selam ve dua ile
A.E.O