BİR HİKAYE
Bir gün hazreti İbrahim; Der ki eyyy yüce rabbim
Hikmetini bildir ki, mütmain olsun kalbim. Sen kulunu yaratıp, sonra yaşatıyorsun Tam mutlu olmuş iken canını alıyorsun. Halbuki o günlere nelikle gelmiş idi İşlerini düzeltip yenile sevinmişti. Rabden nida geldi ki; ya halil’im İbrahim Ben bu işin sırrını sana da bildiririm. Sen bu işin sırrına varmak istersen eğer Tarım ile uğraşıp oluver hele rençber İbrahim ekin ekip beklemeye başladı Başak olgunlaşınca harman’ı ayarladı Sap, saman ve deneyi birbirinden ayırdı Aceba sır ne idi henüz anlamamıştı. Rabbi dedi İbrahim; ne yaptın anlat bana İşte ben de o zaman sırrı söylerim sana Ben ekini ekerek beklemeye başladım Olgunlaşan deneyi samanından ayırdım Rabbi dedi ki ben de sen gibi yapıyorum İman eden kulları seçip ayırıyorum. Sen nasıl ki deneyi koyuyorsan ambara Cenneti hazırladım ben de mümin kullara Hikmet anlaşılmıştı İbrahim de sevindi Bizler de hikayeden almalıyız ibreti. |
sizin kaleminizle güzel bir şiir olmuş
yüreğinize sağlık
tebrikler.