RESİMDEKİ SORGUSUZ İNFAZŞiirin hikayesini görmek için tıklayın SONSUZ SİHİRSİZ DEĞNEK!
Zahmet etme, sakinliğin sahipliğinde coşmakta yüreğim Sanki resmini çekmekteyim bütün hayatımın Karelerde masum fısıltılar, oynaşmalar Gerçeğin ortasındaki yabancılaşma çabası, işte doruk noktası Sahipsizliğin, yarım kalmışlığın, yalnızlığın… Gelme, bırak gideyim ruhundan Gelme, öksüz bırak alışığım zaten ruhsuz yaşamaya… Gülleri sonsuz soluğumdan denize bıraktım Günleri sorguladım, aylara sövdüm, yıllara içerledim Darbelerin tutulması iliklerime kadar işledi, tutuştum... Aynı anda eksilerde; eksik bir soğuğa gömüldü sinirlerim, dondum hem de titremeden Siperlerim tükendi tutunamadım sana Sarılamamanın süngüsü ziyaret etti her gece Yalnızlığın kasıp kavuran hırsı ...ve dünlerin, bugünün sonuna bıraktığı artçı şoklar Her gece hiç utanmadan geldiler aciz kılıklarıyla... Gelme, bırak gideyim ruhundan Gelme, öksüz bırak alışığım nasıl olsa sensiz kalmaya… |