EY DÜNYA !Ta baştan yazar iken, alın denen yazımı Çile dolu harcınla, kardın beni ey dünya Yüzüstü bırakarak, yaşam denen haz’ımı Türlü, türlü dert verip, yardın beni ey dünya Ardı yok arkası yok, derdim kaynar gözede Istırabım ortada hacet yoktur söze de Her kes neşe saçarken, elem düştü bize de Kahrın artık çekilmez, yordun beni ey dünya Hangi yöne dönsem, dert kıbleme oturdu Çile dolu ummanda, salım vardı batırdı Gönül bahçem gülsüzdür olanı da yatırdı Nere gitsem peşimden sordun beni ey dünya Elim açtım havaya, dilimse hep niyazda Günlerim hep karadır, gözüm kaldı beyazda Eller bahar yaşarken, benim gönlüm ayazda Aba diye hep gamla sardın beni ey dünya Yıllar yılı çalışıp, emeğe ter katardım Tencerede pişirip, kapağında kotardım Millet hep döşeğinde, bense kırda yatardım Diyar diyar gurbete sürdün beni ey dünya Otuz yıldır okurum, bilmem ki ben ne derim Bir baltada sap değil orta yerde hederim Sıfat ilme ölçüymüş, cehaletmiş kaderim Her mecliste durmadan yerdin beni ey dünya Tıkır der ki boş verip, su dünyanın işine Düşme sakın aldanıp, sen nefsinin peşine Vaz geçme hiç sabırdan, sarıl hakkın beşine Lîme olmuş her hârem, derdin beni ey dünya Bir mürşide post diye serdin beni ey dünya 01 /01 / 2010 Soma |
Çile dolu ummanda, salım vardı batırdı
Gönül bahçem gülsüzdür olanı da yatırdı
Nere gitsem peşimden sordun beni ey dünya
anlamsız dünyanın çileleri ne de güzel kendini bulmuş.Tebrikler üstadım