okuduğum şiirlerde bazan kendimi görür gibi olurum
işte bunlardan birisi daha okuyunca şiiri, aynaya bakmış gibi oldum
gençliğimde çok asi çekilmezdim kimseyi kırmazdım saygısızlık etmezdim
ama inattım haklı olduğum yerde geri adım atmazdım
haklı olduğumu kelimelerle anlatıp karşımdakini ikna edemezsem
ağlardım ezilirdim sıkıntı çekerdim ama geri adım atmazdım
Rahmetli anam derdiki oğlum sen böyle dik kafalı olursan ömrün uzun olmaz
Dünyanın eğrilerini sen düzeltemezsin ama ben değişmedim
yaş elliüç oldu ben hala dik kafalıyım doğru bildiğim yoldan asla dönmedim ben bir lokma yedimse yanımdakiler iki lokma yesinler diye çalıştım
kimseye boyun eğmedim kimseye el oğuşturmadım
Hala eziliyorum hayat gırdabında boğuşurken başkalarını kurtarma kutsallığını
ön planda tutarak her zaman altta kalan ben oluyorum
Asabiyım erken parlarım kimseye papuç bırakmam yaramaz olanı kahpeyi asla unutmam
kin beslerim carpı koyduğum kimselerden intikamımı alırım yaptığım hiç bir iyiliği hatırlamam gördüğum kötülükleri asla unutmam
Necva Hanım şiiriniz bana bir ayna gibiydı okudum okudum kendimi gördüm
okudum gözümü kapadım gençliğimi düşündüm
Babamın bana ölmeden önce söylediği bir söz vardı
" oğlum size mal mülk bırakamadım ama şerefimi bıraktım "
asla babamın şerefini, adını ayak altına alacak bir şey yapmadım
hayatta hep ezildim
kuru ekmekle su içtim
bir çorbayla akşam ettim kimseye hissettirmedim
Anıtkabire giderken aslanlı yolda kafamı eğdim başkada hiç kafamı eğmedim

Bu şiir benim için çok önemli seckilerime eklemek istedim
ellerinize sağlık Necva Hanım

...................saygımla


lazuşağı tarafından 1/1/2010 2:33:13 PM zamanında düzenlenmiştir.