Vicdansız
Gözlerimin nurunu varlığına prangaladım
Gönül hazinemi sevdanın ayaklarına serdim Ümit ettiğim mutluluğu ümitlerinde aradım Gençliğimin baharında seni mevsimim bildim Sana duyduğum sevdamı zamanla oldurdun Bir heves uğruna onca duygularımı soldurdun Hayatimi mendil misali kullanıp bir kenara ittin Delikanlı bildiğim askım zavallıdan farkı yokmuş Ben aşkınla kuş olup yuvamdan uçmaya kalktım Sevda dalına kona bilmek için yuvamı terk etmiştim doğanın güneşe yağmura güvendiği gibi güvenmiştim Ama sen beni uçarken kanadığımı param parça ettin Senin vefasızlığın gençliğimi solduran son bahar oldu Ne desem ne anlatsam tas kesilmiş kalbin anlayamaz Anlatmak istediğimi illerde vicdanin bir bir anlatacaktır Ben yeniden doğarken sen vicdan azabıyla öleceksin Vicdansız |
insanligin mezarinda agitlar türküler susarmi
satilmis vicdani olmayanlarin olsun bu dünya
iste ben böyle insanlari gördükce kanarim
iste ben kanadikca hayvanlari sevesim gelir
sevgil sair gercekten güzeldi siriniz