MANİCE ( 07- ANTALYA)
Hoppala yavrum hoppala
Selam söyle babana. Burda yiğitlik yapma. Bura bizim Antalya. Keten bezi alayım. Yare haber sallayım. Portakal daldan düştü. Onu haber verayım. Annem beni verici Allah’ın ayısına Adam kaş göz ediyo Komşunun karısına Sıra sıra kazanlar Duysun beni oğlanlar Bu yöre yiğitleri Benim halimden anlar. Yallah billah enişte. Olmaz ki böyle işte Sözde sevdalanmışmış Benim ki bir görüşte. Sözde imammış adı İmam böyle olurmu Herşeyini anladık İmam cavır olurmu Tabip anlar yaradan Gitmeliyim buradan Zorla everecekler Gençliğime doymadan Yağdı yağmur bereket Maniler demet demet Anam olmalı diyo Sanki yapmışlar senet Tarla bostan istiyo Herkes ona pis diyo Varırmıyım ben ona Mani döndü destana Başı sopa istiyor Oğlanın Ana’sının Acep kısmet olurmu Silmesi göz yaşımın Lahanayı haşladım Doldurmaya başladım Kolay lokma değilim Hepisini taşladım. Eteğim saçaklıdır Ellerim bıçaklıdır Hora geçmez yaptığın İçimde yar saklıdır Sen ağa, ben de ağa Bu ineği kim sağa Ellere yar olmam ben Memleketim Antalya MEHMET FİKRET ÜNALAN |
------------------------------------------
Ayaklarımın arasında dolanıyor serçeler,
Tel çekin bahçesine, sıralansın Ebabiller,
Zararsızım Kızıl Arı, boşa gider iğneler,
Daldım hayallere, her şey özlediğim gibi.
Zıplamasam ayaklarım yanacak kumunda,
Serin sular isterim, esen yellerin boşuna,
Akdeniz kıpır kıpır, köpüklü dalgalarında,
Şamarını seviyorum, çok aldım nasibimi.
---------------------------------------------
İlhamlarınız daim olsun dileklerimle en kalbi selamlarımı,saygılarımı bırakarak ayrılıyorum sayfanızdan...