Bir yamalı bohçaya benzer ömrümüz
Sökükleri bitmez renk renk parçaları
Her telden bir dikiş bir örnek görürüz
Bir ucundan tutmadan sökülür parçaları

Dolduruyoruz anılarımızı üşenmeden
Çocukluk yıllarımızmış mutluluk veren
Bohçanın dibinde kara kocaman delik
Yutuyor yıllarımızı bakmadan ardına

Gençliğimizi yamıyoruz deli kanımızla
Ana babamızı arıyoruz yanı başımızda
Sökülüyor hasretler boşalıyor hayatımıza
Parça kalmıyor yamaya dökülüyor ayanca

Yazgılarımız çıkıyor bir ucundan hayatın
Yaşamamak elde mi değiştiremezsin bahtın
Hayasızca akıp gider hayat boşuna yıllarım
Hatalarım gelir aklıma yaşamaktan bıkarım

Ne çok yanılmışız tanıdığımız insanlarda
Bunları baş tacı yapmışız anlamsızcasına
Kelleri görünmüş zaman akıp tükendikçe
Hayıflanmışız geçen zamana düşledikçe