DAVAM
Ruhumun kuvvetini kıran
Bu azametli çukurda Yoğrulan nefsimi, Şeytanın arzularından Kaçırmak için, Bahanelerin gölgesine sığınıp Yaratmış olduğum, O tozpembe hayallerin Sarhoşluğuna bırakırdım Titreyen aklımı. Her anı kollarken Azaba boğulmuş vicdanımı, Yanlış heveslere kilitlemeden Hâkim olabileceğim Başka yaşayışlara taşımalıyım, Bu saflığın sunduğu Tertemiz duygularımı. Korkarım ki; Hayatın soğukluğu Gözlerime düşürdükçe Ağlayan manzaraları, Merhametsiz bir doğadan Gam yüküyle kaçışım, Ufkuma hükmeden Başka bir iradeyi doğuracak Kemirilen yalnızlığımda. Ve ben; Başımı ne zaman kaldırsam Etrafımda dolaşan Kötü kaderin, Başka bir azabı Ardımda sürüyerek, Adını koyamadığım Öfke nöbetleri içinde, Şahlanan gayretlerimi Durmadan yıkmaya çalışırdı Bana nispet olsun diye. İşte bu yüzden; Defalarca maruz kaldığım Şiddetli korkulardan, Ümidini kaybetmiş zihniyetimi Yeniden diriltmek için, İçimde bastıramadığım Asiliğimi kullanırdım. Davam ise; Zaman açlığımı kullansa da Güzel yaşamak İmkânsız gibi görünse de; Beni bu dünya denen cehennemde Yorulmayan mantıklara taşıyacak, Akılcı kazanımları elde etmeliyim Çılgın arzulara boyun eğmeden. Nevzat TAŞKIRAN 27-12-2009 |