Bomboş sokaklarda gezinip duruyorum
Islak sokaklarda ismini haykırıyorum
bana bir hata yapmış affetmem diyorum
Söyle ona artık geri dönmesin istemem anne

Yazın ortasında pencerem buz tutmuş
Güneşin yerine yağmur yağıyor
Fırtınalar kopuyor ürküyorum
Ve birden kirpiklerim ıslanıyor
Galiba ben ağlıyorum anne

Bir şey var içimde beni kahreden
Çakılı olan bir şeyler var
Bir türlü söküp de atamıyorum anne
Dilimin ucunda o, kalbimin içinde o
Kader midir, ecel midir bilinmez
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim derinlere
Kimi görsem biraz ona benziyor
Kimi görsem bana onu hatırlatıyor
Şu bulut…şu gökyüzü…
Şu kayalıkları döven deniz
Hep onu hatırlatıyor

Bir karanlık çöktü ayrılığın ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Öylesine çözülmüş ve dağılmışım ki
Bu ne bitmez ayrılık bu ne özlem diyorum

Çalma kapımı odamdayım
Kapıyı aç deme ne olur anne
Çağırma yanına sorma ne yaptığımı
Yine onu düşünüp ağlıyorum anne

Hata onun affetmem onu anne!
Tanıyamaz oldum artık kendimi
Ya zaman geçtikçe unutuyorum
Ya da onsuzluk çürütüyor beni
Yaratanın kulu değil miyim ben
Etten kemikten yaratılmadım mı
Ben neden her geçen gün eriyorum anne?
Anladım galiba seviyorum anne…