Aklı Vurdum Issızlıklara...
Ölmek vardı dedim birden
Saat gece ikiyi bilmem kaç geçiyordu... Esrik bir düş uğradı gözlerimin kıyısına “ yaşamak “ dedi... titreyen ellerime otağ kurmuştu kırık bir kalem ve şiirim haykırdı dudaklarımın suskunluklarına inat “ gülmek “ dedi... yol-yordam bilmez kelimeler düğümlendi boğazıma ölmek dedim ...ölmek sevda adına ölmek kutlu yolda ölmek... ve bir ses dokundu kulaklarıma uzaklardan “ sus “ dedi... “ dinle “ dedi... “ zaman “ dedi... “ kavuşmak “ dedi... üç ucu yanık mektuplar yazdım tek taraflı düşlemeler sığdırıp beyazlığına aklı vurdum ıssızlıklara hayra yoruldu sayıklamalarım... ve “ yanmak “ dedim... delice... harlayıp bütün yangınları en baştan isyan dokuyup siyah beyaz hatıralara ant içerek... ve “ ölmek “ dedim birden... gece saat ikiyi bilmem kaç geçiyordu... ve sustum... 03.06.2007 – Kartal ikiyibilmemkaçgeçe |
KUTLARIM...