Üzeri bindirilmiş
Bilgelik
Yalınlanmayan
Kavram dizgesi
Yok ol-du.

An ;
Yokluğun yoksandığı
Tanrısal güzelliğe
Aşk’a, özgürlüğe
Tinsel erişimin
Dokunuşuydu.

Aitsiz an
Pürüzsüz evrenin
Yeniden doğumuydu

merhaba güzel insan yine yeni doğumlara kucak açmış yüreğin
yine düşlerin vurmuş kendini günlarin yasına
yanaklarında bir kelebek sıcaklığı kalmış sana
birde içinde yanan koca bir dünya
sen değil miydin geceler eayı giydiren kahkaha
sen değil miydin üşüyen geceler inan bir hırka
ah usta nerede kadı gönlünün deli suları
yıka şu dünyadeki bütün kokuşmuşlukları
savrulsun saçların fırtınalara yol olsun gözlerin
geç kalabalıklardan ansızın bir şiire vursun yüreğin
kavram karagaşasına düşmesin düşüncelerin
sen yaşadığın kadar varsın
senden ötesi görünmüyor gözlerinin
ne ucu var bu sözlerin ne karşı yakası
sen doldur yine gözlerine şu gelmez dediğin baharı
hiç sönmesin yüreğinin ışıkları
sen yaz usta ansızın başlar şimdi bu şehrin yağmurları
bu şiir arınsın uykulardan
sevgiyle kal güzel insan
sen bıkma kendini yeni günleri karşılamaktan
umudu sensin bu çocukların
haydi durma tut kollarından karşıya geçir geceyi
bitmesin yüreğindeki sevda türküleri
aşkla kal usta
aşksız şiir de neye yatar ki
içinde ayrılık da olsa
sen yaz nasılsa okur birileri
ışıklarla kal....

gece
bulanık bir ay doğar pencereme
aklına çelmeler takar bir adam
ölüme eş koştum gözlerini
d/üşüyorum
bir martının kanadından mezara girer gibi
imgelerin üstünü karla örtmüş tanrılar
yazamıyorum ki
İsa