“Sufi; vakit çocuğudur. Geçmişe üzülmez, geleceğe kaygılanmaz. O sadece anı yaşar” Mevlana

EL-AN (Şu an,şimdi )



Görmeden yaşamak seni
Sanki görüyormuşçasına …
Ben nerdeysem ordasın ,
Bana şahdamarımdan yakınsın
İdrakindeyim.
Bendeyim.
Bendenim…

Her seher vaktinde yenilerim
Sana olan ahdimi,
Senle var oluşumun zindeliğini
Sana esir oldukça
Sonsuz kere özgürleştiğimi bilirim .

Kendi girdabımda
Dıştan içe
İçten dışa
Raks eder dururum.
Yüreğimi alıp elime
Dokunup her bir zerresine
Arındırır sana olan korkum .
Sığınırım en büyük en güvenli limana
En gizlimi dahi vururum açığa
Tazelerim ahdimi
Pakım dünden yarına …

Sonra uçar ruhum
Elestten son güne
Hayat kitabıma bakıp
Dalarım mahşer kalabalığına
İnkar edemez hiçbir şeyi
Spot ışıklarının altında
Ve gözlerim
Ve kulaklarım
Ve ayaklarım
Ve ellerim
Çözülür dilim
Evet ben yaptım, ben ,bendeyim ben .

Hûş Der Dem


Kalbim titremekte
Ruhum ezilmekte
O en sevgiliye liyakatini sorgulamakta
Kimdir en sevdiğim
Kimdir ebedi sevgilim ?


Nazar Ber Kadem

Bir yanım gecede kalır
Bir yanım bakar güne
Bir yandan ederken imar kendimi
Uzanır elim eteğim dünyaya bir yandan da .
Hassas terazimi dengelerim
Her ne kadar karda da olsa elim
Gönlüm kalır yarda .
Farkındadır ellerim ,
Farkındadır dilim,
Farkındadır gözlerim,
Farkındadır ayaklarım .

Gün kavuşunca akşamına ,
Baş değerken yastığına,
Prova eder son nefesimi .
Emanetimi arı duru vasılıma ,
Eriştirir kapanan gözlerim.
Nisyanımı eriştirdim mi?
İsyanımı geçiştirdim mi?
Ettim mi nisyanımı insan ?
Verdim mi yürek sınavımı ?
Ulaştırdım mı sahibine,
Emanet canımı? …



17 aralık 2009