MANİCE ( 61-TRABZON )
Dağun başinda yattum.
Haburada finduk var. Anamdan çok sevduğum. İçerumda bir kiz var. Tabancamun sapini. Abinemi vurayım. Göğsüme vura vura. Kiz ben seni alayum. Coştum söyleyeceğum. Ben yarüme bir fikra. Sürmene çarşisunda. Ciğeruma bir tıkla. Ettim misur unundan. Hamsi guşi tavası. Kemençeler çalayi. Şimdu horon sırasi. Kalbumde vardur yeru. Amicemun kızınin. Dolaşurum aç billaç. Oldum akla ihtiyaç. Gururumu bozayi. Amcemdan istemesu. Gözlarine vuruldim. Ne yirudur danesi. Kız seni alacağum. Koynuma koyacağum. Eğer bana varmazsan. Ablanı alacağum. Çok yalvardum Allah’a. Aldilar sevduğumi. Amcem kızı bilmeyi. Aşkından öldüğumi. Üçgünlük uşağ iken. Babamun inadina. Söyleyemedum gitti. Ermedum muradıma. Ay vuruyi vuruyi. Aldı gitti yarimi. Anam gördi olani. Çekecek vebalini. MEHMET FİKRET ÜNALAN |
Elın arkanda durma,
Görince hatirlayrım,
Beni yürekten vurma.
Yazaysın Trabzon'a,
Sıra-sıra mâniler,
Guymağın sahanine,
Muklamadır deyiler.
Üç olsun varsın bitsın,
Eşmiyelım ocaği,
Türttun mi, susmak bilmez;
Karadeniz Uşaği.
Selâm ederim Usta... Gönlüne Sağlık.
K.Y.kadiryeter 18.01.2010- TRABZON.
.edebiyatdefteri.com/siir/310438/manice-(--61-trabzon--).html
MEHMET FİKRET ÜNALAN
MANİCE ( 61-TRABZON )