Ey hayata, hayran,
yine zevk denizinde yüzer zaman,
yoğrulur ellerinde,
akşam olur kopar takviminden bir yaprak
ve okursun,
evire çevire o sayfayı,
tarihte neler olmuş, neler bitmiş o gün o yıl o an,
ve sonra sen, uyuyamazsın da düşünürsün her bir şeyi tam da tatlı uykuya dalacağın an.
işte o zaman şeytan dürter durmadan.
Hayata dair aklından çok şeyler geçirirsin de,
aslında, bi- çaresin sen, yaşayıp tatsan da düşünsen de her bir güzelliği,
geçip gitmiştir de zaman.

Ey bulutlar üstünde gezip duran,
ey gözleri körelmiş, ahret cennet cehennem nedir düşünmemiş insan,
oysa sensindir, tükenen ve tarihe yavaş, yavaş karışan,
ve beli bükülen, avurtları çöken,
ve saçları ağarıp yüzleri kırışan, her gün biraz daha fazla solan,
ve, geçmiş günlerinin hayaliyle yaşayan,
da, hala başın bulutlarda.

Ey sen,
param var mülküm var diye övünme,
paraymış, mülkmüş hepsi bir yalan,
yaptıysan, bir iyilik bir hayır işte odur, bu fani dünyada kalan,
işte onlardır, sana cennet’i mêkân yapan.
ne bu gaflet, nedir seni,
bu aleme, böylesine taptıran.

Ya rab.
ne güneşler batıyor uğruna,
kimi sana varan doğru yolda giderken,
kimi giderdir bildiği halde neden, neden şu yanlışa,
kimin yolu uğramaz, kimin ruhu ulaşmaz ölümden sonra sana,
düşünmez mi bunlar,
benim gönlümde âşkla yanar da,
bu yangın dünya için değil, bu yangın sana,
rab’ bim her şey, senin âşk-ı na,
senin âşk-ı na.

Ne kaldı şunun şurasında,
ömrümden,
çoğu gitti azı kaldı, ha bu gün ha yarın gün sayarken,
görünmeye başladı ufuk, zevk almam esse de meltem sabah erken,
zevk alamaz oldum, akşam yıldızının sevgisinden,
gitmeliyim, gitmeliyim,
ölüm, hak,
gelsin, vuslat denen.


A.Yüksel Şanlı er
26 Aralık 2009