HÜZÜN MEVSİMİIslak kaldırımlarda Öperken ıslanmış saçlarını Sabahı selamladı hüzün Üryandı Dağınık yatağında Konukken düşlerin en ücrasına Utandı İsyan ederken yağmura Gülleri kokladı gözleri Sarıydı Yalnızdı çakıl taşı Korkuyu soluyorken adımlar Ağırdı Son kez yüzüne bakarken Gülüşünü bıraktı dalgaya Saçakta buz üşüdü Kum Dergisinde yayınlanmıştır. Leyla AKGÜL |
Korkuyu soluyorken adımlar
Ağırdı
.............
tebrikler...