Bir yarım adamım ben / yollara vurmuş kendini
Arnavut kaldırımlarda hüzünbaz adımlarım
Sancılı sevdalar yüreğimin voltasında

Gecenin gözlerine çizdim resmini
kurumuş çağlayandı dudakların
Ağıtlarına gül yüzlü gülüşler saklayan

Kızıl dikenler sakladım göğsümde
Kan damlamış zamanın yırtmacında
Yakamozlar kar beyazdı
İhanete kanardı…

Ey anarşist bedenim
Hiçbir vakit susturmadın nabzının notalarını
Kahpe ayazların isleri doldurdu kiralık odalarını
Şimdi hangi iklimler uğurlar seni
Hangi esaret bağlar semavi düşlerini
Bir tekme de sen savur
Kardelenlere sarılmış ümitlerime
Düşerken gözlerim kirli izlere

Ben ki patikaların asi yolcusu
Eskimemiş gölgesiyim yüz yıllık çınarların
Avuçlarımda ateşler taşıdım ömrümce
Ağladıkça goncaya duran
Gemiler yüzdürdüm damarlarımda
Ambarlarında erzak kalmayan

Ey bahtımın kara yağız sevdası
Çirkinliğin can evine sapladığım katıksız sevgi
İkiyüzlü sırtlanlar sarmışken etrafımı
Hangi keskin kılıç vursun kötülüğün başını

Utangaç bir renktir sürdüğüm / tırnaklarıma
İnsanlığından utanan


Leylâ AKGÜL

Uzak Ülke Dergisinde yayınlanmıştır.