Bir aşık görürsen hayata küsmüş,
Bu benim eserim deyip de öğün,
Üst baş yırtık bir köşeye büzülmüş,
Bu benim dilencim deyip de öğün.

Aşkın beni bu hallere koyduysa,
İbretle bak hala vicdanın varsa,
Bu deli kim diye soran olursa,
Bu benim Mecnun’um deyip de öğün.

Yatağım kartonlar yastığım taşlar,
Kalbimde hüzünler gözümde yaşlar,
Bir kuru ekmektir yediğim aşlar,
Bu benim garibim deyip de öğün.

Bedenim sağlam da gönlüm yaralı,
Bu mudur ? aşkın kanunu kuralı,
Neden hala olmuyorsun oralı,
Bu benim maşukum deyip de öğün.

Artık yok say beni hayatından at,
Oynayıp zıplayıp ta düşman çatlat,
Beni sorarlarsa utanma anlat,
Bu benim maktulum deyip de öğün.

Sokak lambaları şimdi yoldaşım,
Havlayan köpekler oldu sırdaşım,
İsyanım kendime sana gözyaşım,
Bu benim eserim deyip de öğün.