SENSİZLİĞİN HİÇBİR ŞEYİNDEYİM
İçime dağılan acıyı bilemezsin,
Anlatacak kadar da güçlü değilim, Sensizliğin her dakikası Ekim akşamlarına dönüyor, Vakit geçmez içimden, Pencerenin önünden gel al beni, Yağmurluyum bu akşam! Camlardan süzülüp dökülüyorum yerlere, Gözlerim sızlıyor, Yüzüm acıyor… Bir karanlık hikâyesindeyim! Bitmeyen sayfalara anlamsız yazılar yazıyorum, Hiçbir sözcük seni getirmiyor bana, Kaç bayram gelmedin, Ne zamandır yoksun, Seni beklediğim anlarda daha da çok küstüm her şeye, Tut artık beni kendinde ne olur, tut artık, Karanlıklar içindeyim, Kuş uçmaz, bulut düşmez topraklardayım… Ay, hep durur gecenin kulağında, Lakin hiçbir şey yok, Bir garip boşluklar içindeyim! Gel al beni duvar köşelerinden, Gözyaşım kalmadı artık, Öyle uykum var ki, bu gece hiç bitmesin! Dışarıda baykuş sesi, Kalbimde yok adresin, Gel bul beni, Rüzgârın arka sokağındayım! Gece lambalarına kar taneleri düşer, Çıplak ağaçlara dokunmadan gel, Senden sonra kalmadı hiçbir renk, Kapılar suspus olmuş, Sensizlik, taş duvarlar gibi yığıldı üstüme, Yastığıma çöktüm, Uyudum… Bitti… Bir tuhaf sensizliğin hiçbir şeyindeyim… 19.10.2006/SARAY…-Saat:18.19…-B.BİRİCİK |
oldukca guzel ifade etmissiniz kendinizi siirle
hic bir sey
hic guzel
nice siirlere
tebrikler.
kalem bizden vazgecmesin sairim...
saygilar yazan yurege...