Bir zamanlar meydan dolduran canlar
Kısılmış sesleri, duyulmaz olmuş.
Geride koymuşlar saraylar, hanlar
Arkadan fatiha, okunmaz olmuş.

Çoğunun yıkılmış kara taşları
Ziyarete gelmiş serçe kuşları
Duaya hasretle kalkar başları
Tanıyan tükenmiş, varılmaz olmuş.

Bir garip ıssızlık üstlere çökmüş
Zengin evlat mermer sütunlar dikmiş
Faydasız kazancı mezara dökmüş
Merhumun yarası, sarılmaz olmuş.

Mermeri yatana faydalı sanmış
Kral dairesi üstüne konmuş
Kâfirlere uymuş, özenip kanmış
Nicesinin adı, anılmaz olmuş.

Yılda iki defa belki gelinir
Okunur üç ihlâs gözler silinir
Izdırabı duyan yürek delinir
Kalpten göze, hisler taşınmaz olmuş.

Ölmeden konacak yeri kapmışlar
Faydası olacak sanıp yapmışlar
Ayet, hadis silip, şirke sapmışlar
Gariplerin kabri, tanınmaz olmuş.

Gösteriş yarışı yapılan işler
Öldüğü günlerde kesilir fişler
Dursunî’ye karşı gıcırdar dişler
Hangi dine mensup, bilinmez olmuş.

DURSUN YEŞİL