Arkeolog
Metroya daldım.
İnsan katmanlarını tarıyorum. Kiminin gözlerinde sevinç parıltıları Kimisinde akşamdan kalma bir esneme Baktıkça kazıyorum, İnsan insan yüz yüz. Herbirinde ayrı bir yaşanmışlık Liseli gençlere dalıyor gözüm Birinin ceketi yırtık Yüzünde bir çizik Durmadan tekmeliyor içini Durulmuyor, Ta kulaklarıma geliyor at kişnemesi Delikanı durmuyor. Bir takım elbise oturuyor yanıma İçinde belli belirsiz bir can Üflesem uçaçak Hep elleri aranıyor Anlıyorum son bozuklukta gitti. Ay başına uzak Şafak karanlık görünüyor. (Aralık 2009) |