şimdi bize benzeyen iki yabancı var şehrimde.
sen ve ben gibiler...
daha yeni değiyor ellerine elleri,
heyecanlı bakışlar gözlerinde...

şimdi bize benzeyen iki yabancı var şehrimde,
bizim gittiğimiz duraktalar hala,
ya geç kalmışlığı var birinin,
ya da sabah uykusunu bölememe ihtimali...

şimdi bize benzeyen birileri var bu şehirde,
tıpkı sen ve ben gibi... bize benzeyen iki yabancı..
geç kalmışlıkları var belki,sabah uykusu,şehir buğusu...

şimdi,sana benzeyen bir çift el görüyorum her sabah,
yaslandıkça yaslanıyor bir çınar ağacı gibi erkeğinin omuzuna
bana yaslandığın gibi yalandan değil,biliyorum...

şimdi sonu biz gibi olmayan iki yabancı var şehrimde,
birinin elinde oyuncağı,diğerinde büyük olma hayali kaygıları...
bize benzediklerini sandığım,
ama sonu biz olmayan iki aşık var bu şehirde,
bizim yabancı olduğumuz gibi birbirimize...
onlar inadına daha yakın bedenlerine...

şimdi bize benzeyen iki yabancı var şehirmde...
sen yoksun,ben yokum.. biz yokuz anlıyacağın...
bize benzeyen herşey var bu şehirde...
sen yoksun... ben yokum...