bir kaç cümle...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın güneş bile affediyor her gece ışıltısını engelleyen karanlığı... peki sen sen ne zaman affedeceksin hayatı... hep içimdeki seni göstermekti niyetim benim içimde kocaman olan sen senin gözünde sıradan bir şeyden farksızdı belki ama olsundu sonuçta bende kocamandı ya bitmesine çok zaman vardı azalmasına eksilmesine çok... etrafındaki aynı olanlara bir tane daha eklenmişti belki sence... bense hergün bir farklılık yaratmanın peşindeydim belki başardım belki başaramadım orası muamma... şimdi ise attım sandalımdan küreklerimi akıntına bıraktım kendimi sürükleniyorum... uzaklara yolladığında oluyor beni yamaçlarına aldığında... |
akıntına bıraktım kendimi
sürükleniyorum...
****************
Akıntının götürdüğü yere kadar...
Keşke gönlünüzün götürdüğü yere gidebilseydiniz. Akıntıya kürek çekmeden zaten koyvermişsiniz kendinizi. Mevlâm kayıra..
Takdirlerimle efendim...