Sen “Vatan”Adının yazıldığı bir mermer Taş Taşır resmini. Bıraktığı gibi görür annesi, Değildir ancak Annesi, Bıraktığı gibi… Bir yanda ana sıcağına ısınan mermer Bir yanda Göğsüne sarıldığı toprak Bilir Tanrı’ya avuç açan eller Geri dönmez ki… Doyulamayası Doyulamayası der Her atımında Yürek… Tarihin kara yazıldığı Külden, kandan, baruttan Asılıdır göğsüne Vatan Ve vatan Ona Onlara Onlarcasına Kazılıdır… Isınır mermer Dolaştıkça kordan alevi uçlarında parmakların Yürek yangınından, Ve dizler Ve bedenler Serilmek istedikçe Yanına “Ben” diye Daha bir sarılır toprak Vermez “Vatan” bilir… ezgi ç. |