SALINCAKEy! Zamanın saçları dökülüyor artık, Yağmursuz, kurak kaldı gönüller, Bulutlar her zaman ki gibi soluk, Ağlayan; yürek gözleri artık! Bak; Salıncaktaki çocuğun gözlerine, Bakmıyor eskisi gibi neşeyle, Ürkek ve yorgun daha şimdiden Kıydık can evlerimize, elimizle Susma!.. Değersiz susuşların, Kan yutuşların niye? Sözünü unutan da Gözünü kapatan da sen değil misin? Bak; ardından gittiğine, Geride bıraktığın enkazına Dön ve bak! Seferisin, Avaresin hâlâ, Doğmayacaksın tekrar, Biriktirme bu kadar.. Yolculuk her an başlar.. Bak! Koptu salıncağın ipleri, Kanıyor bebeğinin dizleri, Yarım kaldı gülüşleri.... Songül Onur Aralık 2009. Mersin |