BİR BEN UYUMADIM !
Karalar bağlamış yastalar.
Ölümü bekleyen hastalar. Cezası müebbet mahpustalar. Uyudu, Bir ben uyumadım. Uçan binlerce kuşlar. Dostlar arkadaşlar. Tanıdık tanımadık tüm insanlar. Uyudu, Bir ben uyumadım. Sevda çekenler, aşık olanlar. Hayata küsenler, ayrılık yaşayanlar. Yerlere düşenler, sarhoş olanlar. Uyudu, Bir ben uyumadım. Hale, Jale, Lale. Bütün mahalle. Bacı, gardaş, baba, anne. Uyudu, Bir ben uyumadım. Gebe olanlar. Bebe olanlar. Ebe olanlar. Uyudu, Bir ben uyumadım. Nöbetci doktorlar, hemşireler. Askerler, eli silahlı polisler. Mahalle mahalle dolaşan bekciler. Uyudu, Bir ben uyumadım. Şiirime değerli yorumuyla renk katan Sayın Erdal SÖYLEMEZ’ e teşekkür ederim. |
üstünde serin kanatların yelken açardı
bir gün kim bağırdıysa uyandık birbirimizden
-deniz bitti, boğuluyorum, camı açsana!
Denizin üstünde uyku yasaklandığından beri
karadayım, boğulsam da kırpmıyorum gözlerimi
her zaman benim gözlerim değil uykusuz
görüyorum beni okşayan gözlerindeki geceyi
Yakılacak öyle çok sır var ki bu ormanda
yine sen tutuştur, yine bir avuç suyun
uslandırsın deli çiçekleri ezen kötü sözleri
derim ki: - aşk varmış o perinin çırptığı her kanatta!
__alıntı___
Çok seviyorduk her şeye yeter sandık dünya uyudu biz uyumadık şairim
Ömürleri uyuttuk bir firari sevdanın koynunda herkes uyudu bir biz uyumadık
Kutlarım güzel dizelerinizi sevgimle saygımla..