KARMASIK ŞİİR 3Şiirin hikayesini görmek için tıklayın acımı nasıl yazacağımı bilemedim...
ruhumda
dünden kalma serkeşliğimin ağırlığı bedenimde yaralarımı öpen meleklerin dudak izleri var gözümün alabildiğine karadı şimdi her yer. anne öğüdünü dinlememiş küçücük bir çocuk gibi senden gelecekleri korkuyla bekler oldum ezber bozduran sevişlerini hala arıyor gözlerim sen susarken öldüğümü sandım ölüm de bir başlangıç değil mi bazen basladım bazense yarıda bıraktım ama hiç vazgeçmedim ne sevmekten ne ölmekten... |
derdime tercüman sanki
çığlıkların susmasın