YIKILAN HAYALİM
Hayellerim gibi birer birer yıkılmış
Kafamı vuracak duvar kalmamış Ana baba kardeş hepisi ölmüş Bayramda el öpecek kimse kalmamış Evimizin önünden geçtim elgibi Gençliğim esti geçti kaba yel gibi Avlunun içinde ki kıral ağacı Arkamdan bakıyor gitme der gibi Evimizin önünden çifte yol geçer Bülbülüm kafeste derin ah çeker Bu dünya fanidir gelenler göçer Sultan süleyman’a bile kalmamış Viranede olsa benim evimdir Benden Rabbime büyük yemindir Sözünden dönen büyük haindir Özü sözü bir olan yoldaş kalmamış. |